26-11-13
Melbourne… Dé stad van de sport: cricket, AFL, snelle motors op zowel een Grand Prix track voor moto’s en één voor de F1 bolides, golf, waterpolo, tennis (Australian Open: Wickmayer speelt op een zaterdag, Flipkens op een zondag: to go or not to go?), paardenrennen, … En wat ik natuurlijk al eerder zei: je ziet hier praktisch iedereen in een jogging-outfit. Hoewel ik er heel wat mensen van verdenk dat ze er gewoon mee rondlopen om te kunnen zeggen dat ze sportief zijn, is het vrij duidelijk dat Melbourne een sportieve geest heeft. Ik kon dan ook moeilijk achter blijven en besloot dus vaak te gaan lopen en te gaan zwemmen. Ik voel me altijd als een vis in het water als ik zwem, dus daarvoor kreeg ik mezelf meestal tot in het zwembad.
Maar lopen? Dat is altijd al een beetje een haat-liefde verhouding geweest. Ondersteund door de andere 2 A’tjes ging ik best vaak gaan lopen, maar ik had toch nog net dat ietsje meer nodig om mezelf te motiveren. Eva en Laura kwamen dan met de ‘Color Run’ op de proppen. Het is geen marathon gezien het traject slechts 5km is en het is geen loopwedstrijd gezien er geen medailles worden uitgereikt voor degene die het eerst over de meet is, zelfs je tijd wordt niet gemeten!
De ‘Color Run’ is een beetje geïnspireerd op het ‘Hindu Holi’ festival. Tijdens de run wordt je na elke kilometer namelijk overgoten met verf. Nuja, “overgoten” is een beetje het foute woord, “bestoven” is waarschijnlijk correcter. Het basisbestanddeel van de verf is namelijk maïszetmeel, waardoor het eerder een soort poeder is dat als een wolk over je heen valt.
De dag voor de race werden we uitgenodigd om ons voorbereidingspakketje op te halen aan de Southbank in Melbourne. Een wit T-shirt, een wit hoofdbandje, een fake tattoo, een polsbandje en een BIB-nummer.
Zondag was het dan eindelijk zover! Dankzij ons polsbandje konden we gebruik maken van gratis openbaar vervoer om naar de run te gaan. Zaterdagavond waren we nog uit geweest met Giselle, een Nederlandse vriendin van Eva die ook in Australië aan het rondtrekken is en Amanda, het Engelse reismaatje van Giselle. Zoals te verwachten was het dan ook moeilijk om uit ons bed te raken en ik heb dan ook al een opwarmertje gedaan voor de run toen ik mijn trein probeerde te halen. Ik was net op tijd voor de trein, maar ook Eva en Giselle waren nergens te bespeuren. De trein vertrok dan maar zonder ons en even later kwamen ook Eva en Giselle uitgeput aangerend. Gelukkig is er zowat elke 10 minuten een trein naar het centrum en zaten we niet veel later in de trein richting Flemington. Bij onze tussenstop in Flinders vervoegde ook Amanda ons naar Flemington. En zij was niet de enige! Hoe dichter we bij onze bestemming raakten, hoe meer wit ons vergezelde op de trein. Later zou blijken dat er zo’n 22.000 mensen hebben deelgenomen aan de ‘Color Run’ in Melbourne! Een record voor de ‘Color Run’ in Australië!!
Eenmaal aangekomen op het terrein van de Flemington Racecourse deden we eerst een kleine zumba opwarming met de andere deelnemers. Niet alleen waren er veel jonge mensen, maar ook heel wat gezinnen met kinderen, ja zelfs kinderen die nog in de buggy zitten! Leuk aan deze run is dan ook dat je hem niet eens hoeft te lopen! Als je wil kan je de hele 5km gewoon al wandelend doen.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=2qBK1snWRuA&w=560&h=315]
Verder was het ook opvallend hoe leuk de mensen zich allemaal hadden uitgedost, heel veel wit, heel veel pruiken, heel veel tutu’s, kleurrijke duikbrillen en zonnebrillen, etc..
Voor de race: toen we nog proper en wit waren…
De dag begon winderig, koud en regenachtig. Het deed me niet bepaald veel zin krijgen voor de run. Gelukkig hield het op met regenen en restte me er alleen nog de koude. Ik kon bijna niet wachten om te rennen: niet alleen omdat ik zo nieuwsgierig was naar het hele gebeuren, maar ook om warm te krijgen verdorie! Ik moest echter nog wat geduld tonen, want de mensen werden in verschillende golven op de track toegelaten. En hoewel er gezegd werd dat mensen die willen wandelen/dansen links moeten lopen en de mensen die willen rennen rechts moeten lopen, lukte dat helaas niet overal even goed. Ik had graag het volledige traject uitgerend, maar ik werd soms verplicht om te wandelen gezien een hele hoop andere mensen dat ook deden. Dan maar voor mezelf besloten dat ik op z’n minst elk moment dat er een kilometer voorbij is en we met kleur bestoven worden, ik dat stukje zeker zou rennen. Het gaf dan ook een geweldig gevoel om door de kleurige wolken te lopen en high fives te krijgen van de Color Run-medewerkers. Bij elke kilometer werden we overigens in 1 kleur bedolven. Toen ik de roze wolk in de verte zag kon m’n geluk niet op! I love pink!! Maar blijkbaar waren er nog heel wat mensen die dat dachten, daar was er namelijk een grote opstopping doordat er verschillende mensen net dat ietsje meer roze wilden.
Maar ach, wat maakte het uit? Ik had plezier, werd bedolven in m’n favoriete kleur, en ik liep bovendien op de track waar normaal gezien paarden rennen! Wie kan dat zeggen? (Behalve de 21.999 anderen die daar waren?)
Deze 5km lopen ging overigens supervlot! Toen ik het op m’n eentje thuis deed kreeg ik het bijna niet voor elkaar. Maar de sfeer die er heerste was ongelofelijk! Ik geloof dat ik nog nooit zo snel gelopen heb! Ik kon het dan ook bijna niet geloven toen ik over de finish ging: “Is het al gedaan?” Ik wou meer!
En dat kregen we ook! Eenmaal van de track werden we niet alleen beloond met een flesje water, maar ook met een zakje kleurstof. Elke 10 minuten werd er op het ‘Finish Festival’ heel wat kleur de lucht ingegooid, en ook wijzelf mochten dan ons zakje de lucht ingooien! Ik had evengoed op Werchter kunnen staan, precies een echt festival! Goede vibe, perfecte muziek en héél véél kleur! We bleven dan ook tot op het einde toen er voor de laatste keer op de tonen van Katty Perry’s ‘Roar’ massa’s kleurwolken de lucht in ging!
Nadat er bijna zo’n 7.000 kilogram aan verf werd opgebruikt door de Color Run trokken we weer huiswaarts. De organisatie was overigens echt perfect! Er werd zelfs gedacht aan een manier om de treinen, trams en bussen proper te houden wanneer we weer huiswaarts trokken…
Color Run Belgium 2014? I’ll be there!
Reacties op mijn oude blog:
Tuurlijk moet je naar de Australian Open! Wat voor een vraag… 😉
xx
One thought on “Color Run”