Hier in Amerika zijn de elektriciteitsdraden bovengronds te vinden. Eén van mijn favoriete momenten op de dag? Eekhoorntjes over de kabels zien huppelen met eikeltjes in hun mond. Overlaatst zag ik er zelfs enkele met een ruwe kastanjebolster in hun muiltje over de draden rennen. Geen idee hoe ze ’t uithielden!
Sinds kort ben ik weer begonnen met lopen. In België woonde ik dichtbij de Schelde. Ik vond het zalig om via een weide langs de Schelde te lopen. Onderweg kwam ik steeds enkele paarden en ezeltjes tegen. De ezeltjes keken met hun schattige snoet nieuwsgierig mijn richting uit. De paarden renden zover ze konden met me mee langs het parcours dat me naar de Schelde zou leiden.
Wanneer ik ’s morgens vroeg of bij valavond liep, zag ik bovendien steeds enkele konijntjes springen. Met wat geluk zag ik zelfs een fazant. Dit is één van dé redenen waarom ik niet snel in een fitnesscentrum te vinden zal zijn. Er is zoveel te zien buiten, dat zou ik niet willen inruilen voor een tv-scherm of zicht op enkele ruwe fitnesstoestellen.
Ik heb een serieuze haat-liefdeverhouding met het lopen wat dat betreft. Ik hou van de verrassingen onderweg, het energiegevoel dat ik achteraf heb en het feit dat ik mijn gedachten de vrije loop kan laten gaan. Het vrije gevoel lijkt mijn hoofd wel te belonen tijdens het lopen. Soms denk ik namelijk helemaal niets en geniet ik van het lopen. En dàt, dames en heren, is een rariteit. Alsof ik eindelijk mijn hoofd even op pauze kan zetten. Het nadeel is echter dat mijn fysiek op dit moment op niets trekt waardoor ik algauw zo rood zie als een tomaat en dat mijn kuiten de hele tijd “Neeeee!” lijken te schreeuwen.
Het feit dat ik bij mijn laatste rondje lopen weer eens enkele eekhoorntjes voor mijn neus zag wegspringen deed me echter veel plezier. Ik vraag me af hoe lang ik ze nog zal kunnen bewonderen met hun prachtige pluimstaart. Vorige week rook ik voor het eerst de herfst. Snap je wat ik bedoel? Hoe je nog voor je de bladeren ziet verkleuren of ze naar beneden ziet dwarrelen, dat je toch al de herfst ruikt? Hier en daar wordt er al een open haard ontstoken en de dennenappels rollen voor je voeten.
Ik hou er van om op een plek te wonen waar de vier seizoenen duidelijk merkbaar zijn. Ik mag dan geen grote fan zijn van sneeuw, toch vind ik het een spannend moment wanneer ik voor het eerst het ijs in de lucht kan ruiken.
Vroeger dacht ik dat de lente mijn favoriete periode was, wanneer de lucht weer voor het eerst helderblauw wordt na een donkere winter en al de dieren uit hun winterslaap komen. Het moment dat de meeste bloemen op hun mooist zijn en prachtige bloesems te zien zijn op de takken van de bomen. Steeds weer opnieuw ben ik echter verbaasd door de herfst. De kleuren in de lente zijn fris en fel, maar de kleuren van de herfst zijn veel warmer.
Vorig weekend genoten ’t ventje en ik van een zondagse herfstwandeling. We trokken naar Palisades Interstate Park. Het park is een lange strook groen aan de rand van de Hudson, dit aan de kant van New Jersey. Aan de overzijde van het water heb je zicht op New York.
Met meer dan 40.000 hectaren groen, hadden we heel wat mogelijkheden. Zo was het fijn om aan de voet van de Hudson te wandelen, maar we konden ook hogerop, op enkele indrukwekkende kliffen, wandelen.
We hadden mooi zicht op het niet zo mooie gedeelte van New York: de Bronx. Maar het gaf een machtig gevoel om uit te torenen boven het kleurrijke bladerdak en de Hudson.
Het was een zalige zondag. Het deed me denken aan de hersftvakanties uit mijn jeugd. Hoe ik tot twee keer toe in de Semois was gesukkeld – gelukkig niet in de Hudson! – en hoe we niets liever dan het befaamde laddertjesparcours ook gekend als ‘wandeling 84’ in Rochehaut deden. Mijn broer knorde luid in het stille bos en deed alsof hij een everzwijn was en mijn ouders gingen op zoektocht naar die ene vliegenzwam.
Als een klein kind liep ik vorige zondag met opzet door de reeds gevallen bladeren. Niets leuker dan ’t geluid van ruisende bladeren! ’t Ventje probeerde wat wild te schieten, nee, niet op de manier dat je denkt:
Soms is het verleidelijker om op een zondag onder een dekentje te kruipen voor de tv, maar echt waar, het loont al eens de moeite om nog buiten te komen! Dus mijn tip? Ga nog snel naar buiten voor alle bladeren gevallen zijn en geniet van de prachtige kleuren!
One thought on “Herfst aan de Hudson”